In een wereld waarin we altijd naar buiten gingen, moeten we nu naar binnen…
Vermijd contact en blijf zoveel mogelijk binnen, zo luidt het devies van het RIVM in deze tomeloze strijd tegen corona. Dus werken we thuis of raken onze baan kwijt, we slapen slecht en relaties komen onder druk te staan. Onze eigenwaarde krijgt een dreun en ons vertrouwen in de toekomst neemt af. Het spontane verdwijnt en tegenstellingen nemen toe. Ons moraal lijkt ver te zoeken en ook ruimte voor creativiteit is er steeds minder door alle ontstane regels en maatregelen.
In wat voor tijd leven we eigenlijk en hoe moeten we dat wat we allemaal ervaren en duiden? Externe omstandigheden maken dat we ons massaal gaan isoleren of terugtrekken. In het contact met de ander gaan we letterlijk naar binnen. Veel mensen komen zichzelf dan tegen in termen van weerstand of conflict. De Pyramide van Maslow is een van de motivatietheorieën die de behoefte van de mens ordent en is nog nooit zo actueel geweest. Zeker nu in een periode waarin we gevraagd worden om naar binnen te gaan, ontstaat er frictie op vrijwel elke laag. Wanneer we praten over onze autonomie, onze heelheid en over onze gevoel en emotionele wereld worden we meer en meer geconfronteerd met onszelf, de ander en het systeem.
“Toen ons bedrijf van overheidswege op slot moest, voelde ik met name angst. Van het ene op het andere moment werden bijna alle feesten geannuleerd. Niet alleen ons verdienmodel was weg, maar ook ons vertrouwen in de toekomst…”
De maatregelen naar aanleiding van het COVID-19-virus in maart hakte er ook flink in bij mij en mijn familie. Toen ons bedrijf van overheidswege op slot moest, voelde ik met name angst. Van het ene op het andere moment werden bijna alle feesten geannuleerd. Niet alleen ons verdienmodel was weg, maar ook ons vertrouwen in de toekomst. Iets wat zich daarbuiten afspeelde, kwam ineens naar binnen. Tal van vragen kwamen naar boven. Want hoe lang gaat dit duren? Kunnen we zolang overleven zonder inkomsten? Wat als we failliet gaan? Dan verliezen we alles. Het fundament was weg. Ik voelde weerstand. Ook werd mij opeens duidelijk hoe nauw mijn familie en het bedrijf verbonden waren. Er was ook angst. Want alleen de gedachte dat zij misschien wel het meeste zouden verliezen, maakte mij erg droevig. Angst en liefde gaan hand in hand wanneer er iets ingrijpend gebeurt. Mijn lichaam reageerde hierop. Zo ging mijn ademhaling omhoog en veranderde mijn eetgewoonte. Ook sporten lukte niet meer. Opeens zat ik een neerwaartse spiraal. Een emotionele achtbaan, ik sliep slecht en ik was voortdurend beroerd. Mijn reptielenbrein gaf telkens weer het signaal van vluchten of vechten. Mijn afweersysteem was geactiveerd.
Vaak is de emotie angst het sterkst en manifesteert zich door conflict en weerstand. Maar angst als emotie kun je uitzetten. Deze knop kon ik uiteindelijk omzetten en ik voelde dat mijn creativiteit terugkwam. In plaats van isoleren, ging ik weer contact maken met anderen en in deze verbinding kwam ik op een tal van nieuwe inzichten. We gingen nieuwe samenwerkingen aan en ontwikkelde Lucky Basket. Met Ron en Jerry’s Roadshow werden we opeens mobiel en ook het restaurant bood nieuw elan. Met alle nieuwe disciplines kwam er weer leven in ons familiebedrijf en daarmee ook hoop op een goede afloop. Maar inmiddels zijn we een half jaar verder en zitten we in de tweede golf en weer zijn we meer dan ooit afhankelijk van de steun van de overheid. Onze schuldenpositie verslechtert. Elke week teren we als familiebedrijf verder in en we weten niet of we dit alles gaan overleven. Wat doet dat met mij en hoe houd je dit vol, vroeg een vriend van me vorige week. Een terechte vraag.
“Corona heeft mij geleerd dat het leven dat we zo gewoon zijn gaan vinden helemaal niet zo vanzelfsprekend is…”
Heel simpel: accepteren dat ik niet kan veranderen wat er nu speelt. Daarvoor is het probleem te groot en gaat het buiten mijn macht om, om er iets aan te kunnen veranderen. Stilzitten doe ik niet, we proberen er samen echt wel iets van te maken. Maar overcompenseren doe ik ook niet meer. Dit gaat ten koste van mijzelf. Wat mij helpt is dankbaar zijn dat ik überhaupt nog een dak boven mijn hoofd heb. Zoveel mensen hebben dat niet. Ook kan ik elke dag eten, beschik ik over schoon drinkwater en ben ik gemotiveerd om te sporten. Allemaal basisbehoeften waar ik nog steeds in kan voorzien en daar ben ik dankbaar voor. Verder geeft mijn nieuwe opleiding mij veel energie en in het contact met mijn vrienden krijg ik niet alleen bevestiging en erkenning, maar ook een schouder om op te leunen. Zij staan ook in deze moeilijke tijd voor mij klaar en vragen steeds hoe het nu echt met mij gaat. Ondanks dat het zakelijk een drama is, voel ik mij bevoorrecht als mens en deze positiviteit zorgt ervoor dat ik creatief kan blijven nadenken en dat ik ook iets kan teruggeven aan de ander zoals mij familie.
Corona heeft mij geleerd dat het leven dat we zo gewoon zijn gaan vinden helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Omgaan met tegenslagen en de acceptatie dat het leven nu eenmaal beperkt is, is waar het volgens mij nu over gaat. Wanneer ben je tevreden en hoe kun je dankbaar zijn voor elke dag? Door corona heb ik mezelf weten te herpakken. In het gesprek met mezelf ben ik nu ook echt zelf aan het woord.
Wilt u ons helpen? Wij sturen u graag vrijblijvend onze feestdagenbrochure toe.
Ook staan wij voor u klaar met heerlijke afhaalgerechten en weekmenu’s. Meer informatie vindt u door hier te klikken.
Van 15.00 uur tot 21.00 uur is het genieten van muziek, lekker eten en van elkaars gezelschap. Dit jaar een bijzondere line-up met o.a. The Claptunes en Veldman Vintage Project!
